بعد از اینکه مردم افغانستان دست به تظاهرات گسترده به حمایت از محمد مرسی رییس جمهور مصر زدند رهبران این کشور اعلان نمودند که از این به بعد افغانستان باید به جای شورای امنیت سازمان ملل متحد کار کند، رهبران افغانستان طی یک نامه به سرمنشی ملل متحد گفتند: از آنجایی که افغانستان همیشه در خدمات کشور های جهان بوده و خودش را فدای دیگران نموده است اکنون وقت آن رسیده است تا بصورت رسمی وظیفه کنترول نظامی جهان را به دست گیرد، آنها در این نامه افزوده اند که ما ملتی هستیم که هیچ کار و باری جز بررسی اوضاع سیاسی و نظامی جهان نداریم، پدر کلان های ما همیشه بی بی سی می شنیدند و روزگاری که جهان جنگ و سیاست را نمی شناخت ما از فلسطین دفاع می کردیم، بعد از آن انگلیس  را به دلیل سیاست غلط شان تار و مار کردیم، برای برقراری عدالت اجتماعی اتحاد روس ها را به نفاق تبدیل ساختیم که نمی دانیم فعلا از آن کشور بزرگ چند تا کشور کوچک ساخته شده است، دیوار برلین که خارچشم ما شده بود آنرا فرو ریختیم تا آلمان ها دیگر پشت دیوار های بلند به داغ همدیگر گریه نکنند، این پاکستانی ها را که مانند خواهر و برادر کوچک خود حمایت کردیم وقتی روس ها  می خواستنند آنها را تسخیر کنند خود را به دم روس ها انداختیم تا دخترک های نازنین و بچه های  پاکستانی بتوانند به راحتی کالج بخوانند، جمهوری اسلامی ایران باید از تعرض اسرائیلی ها در امان می ماند و هرچه احمدی نژاد کلنگ زد ما دست زدیم، خلاصه با این همه شاه کاری هایی که انجام داده ایم اینک ما باید از جهان نظارت کنیم و نقش شورای امنیت ملل متحد را رسما عهده دار شویم، اگر به کارکرد های این شورا نظر اندازیم معلوم می شود که این شورا از ما کرده فعالیت بیشتری انجام نداده است، اگر آنها مدعی هستند که نه ما بیشتر کار کرده ایم بیایند و از نزدیک  افغانستان را دیدن کنند و ببیند که از هر صد زن افغان هفتاد زن شوهر ندارد چون شوهرش را در جنگ از دست داده است، در تمام کشور یک سرک که موتر بتواند ده دقیقه به سرعت هفتاد از روی آن حرکت کند وجود ندارد، پیراهن هر مرد افغان را که بلند کنند داغ یک چره و یا مرمی در شکم و یا روی سینه اش دیده خواهد شد، اطفال شیر خوار این کشور یاد دارند که چطور راکت بزنند و خود را انتحار کنند، رهبران این کشور برای به چرخ انداختن سیستم مالی جهان میلون ها دالر را در بانک های دبی، سویس، لندن سرازیر کرده اند تا نظام اقتصادی جهان به رکود مواجع نگردد، برای اینکه جهانیان در کشور ما به مشکل زبانی دچار نشوند، همه ما از خرد تا بزرگ انگلیسی می آموزیم در حالی که هشتاد درصد از ما زبانهای ملی خود را نوشته و خوانده نمی توانیم، برای حمایت از سیستم مخابرات و تکنولوژی معلوماتی جهان هر کدام ما چهار موبایل در جیب داریم که حتی شواهدی موجود است که تعدادی از مردان ما از باعث تشعشات ناشی از این سیم کارت ها به سوی عقامت در حرکت هستند، خلاصه ما که سر داده ایم سنگر نمی دهیم.

اگر رهبری ملل متحد ناجوان مردی  کنند و ما را شایسته این مقام نداند باز هم ما به حمایت از جهان ادامه خواهیم داد و هرگز اجازه نمی دهیم که طفلک سیاه پوستی از دست یک سفید پوست اشک بریزد و مرد کلاه داری را مرد بی کلاهی توهین کند.

نوشته توسط اسحاق جواد